Adını koyamadığım sıkıntıyla kavruluyor yüreğim!
Kulaklarımda garip bir uğultu, sessizliğimin sesi yankı yapıyor içimde..
Gözlerime alevden bir perde inmiş sanki, her yer kıpkızıl, her yer tarumar...
Yüksekten düşüyormuş gibi tedirgin, korku dolu,
çatladı çatlayacak yüreğim,bu deli sancıdan...
Acılar kat kat perçinlenmiş içimde.. göğüs germek zor artık...
düşüyorum, dalından düşen bir yaprak gibi.. solgun... çaresiz...
Rüzgar; çok uzaklara sürmüş yıldızları, geceler her zamankinden daha karanlık..
gündüzü arıyor gözlerim..ah! nerede o aydınlık gündüzlerim...
Nerede gecelerimi süsleyen-aydınlatan Nurum! ...
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak biliyorum... ne ağzımın tadı, ne çayımın şekeri...
Eskiden yapmaktan haz aldığım şeyi, bugün yapmak gelmiyor içimden...
Eskiden görmek istediklerimden, bugün kaçar oldum, bilmem kaç arşın ötelere...!
Buruk Bir Hüzün Düştü Yüreğime..Sonu SeN İle Bitmiyorsa,Ne Anlamı Kalırki Cümlelerin.
Eskiden... Eskiden... Yenilenen hiçbir şey yok mu şu hayatta?
Eskisinin yerini dolduracak..
Eskisinin sini doğuracak...
Yokluğunu hissettiğim herşey de, demirler eriyor içimdeki ateşte!...
Kahrımdan karlar eriyor...
Yalnızlığımda boğuluyorum çırpına çırpına...
Hiçkimse kendisi değil.. Renkler uçuk, solgun inadına...
Beni kurtaracak bir el arama çabasında değilim..
Boğuluşumun inadına sakinim.. durgunum...
Önü tıkanmış bir nehir gibi, kendi içimde birikiyorum...
Ne vakit taşarsa sabrımın bendi, o vakit taşıp yağacağım bir sel gibi..
yıkacağım önümdeki bu çıkmazları..
Kurtulacağım içimdeki bu çıkmaz sokaklardan..
Sonra; Kurtuluşumun şerefine duvarlara adını kazıyacağım.
SEVGİ; yaratılışımızın sırrı, VARoluşun sebebidir sözünü hatırlayıp,
haykıracağım Seni Seviyoruum! diye...
Ama; şunu da biliyorum ki, SeNin yardımın olmazsa,
benim kurtuluşum koca bir hayal olarak kalacak,
yüreğimin ortasında kanayan bir yara gibi...
SeN olmazsan benimle, Ol! demezsen, ve kurtuldun! demeden,
ben kurtulamam ben_liğimden...!
Sonu SeN ile bitmiyorsa, ne anlamı kalır ki cümlelerin!..
